خواص آویشن

موارد كاربرد آویشن

1. در منابع طب سنتی آویشن به عنوان هضم كننده، محرك، بادشكن، ضدعفونی كننده و خلط آور مورد استفاده قرار گرفته است و روغن فرار آن به عنوان دهانشویه در معالجه سرفه، برونشیت و قابض در اسهال بچه ها كاربرد داشته است.

2. آویشن ضد اسپاسم برونشها است و در عین حال دارای خاصیت اكسپكتورانت یا خلط آور است که آن را یک ترکیب مناسب برای بیماران آسمی ساخته است. همچنین اثرات ضد‌باكتری، ضد قارچی، ضد ویروسی، ضد پروتوزوآ و آنتی اكسیدانی نیز دارد.

3. اثر ضدسرفه، خلط آور و ضد اسپاسم از جمله مهمترین اثرات فارماكولوژیك آویشن هستند كه مورد مطالعه قرار گرفته اند و به وجود تركیبات اسانس فرار (همانند تیمول و كارواكرول) و فلاونوئیدها نسبت داده شده است.

4. طبق گزارش مرجع كمیسیون E استفاده از آویشن در سرماخوردگی، آنفولانزا و برونشیت پیشنهاد شده است. استفاده خوراكی از آویشن در زكام، عفونت مجاری تنفسی فوقانی، اختلالات هاضمه، آسم، التهاب حنجره و سیاه سرفه موثر است و استعمال خارجی آن به صورت دهانشویه و غرغره كردن جهت التهابات دهان و گلو همچنین جهت خارش و مشكلات پوستی موثر است.

5. اثرات ضدسرفه و خلط آوری آویشن مربوط به اسانس های فرار آن نظیر تیمول است که منجر به افزایش حرکات مژک های تنفسی و افزایش ترشحات مخاطی در دستگاه تنفس می شود. کمیسیون E مصرف آویشن را برای درمان سرفه و برونشیت تأیید نموده است. آویشن در رفع علائم سرفه و نزله های مجاری فوقانی تنفسی و نیز بعنوان خلط آور با اثر ضد اسپاسم همواره مورد توجه بوده و در بزرگسالان در درمان برونشیت و سرفه های همراه با اسپاسم و در کودکان در بیماری سیاه سرفه قابل استفاده است.

6. کارواکرول جزء اصلی اسانس آویشن است که اثرات ضد باکتریائی و ضدقارچی آن روی میکروارگانیسم های مختلف به اثبات رسیده است و همچنین مشخص شده است که دوزهای کافی از تیمول و کارواکرول، دارای اثر شل کنندگی نای هستند. در مورد تیمول و کارواکرول طیف وسیعی از تأثیرات در برابر باکتری های عامل عفونت های دستگاه تنفس فوقانی مشاهده شده است. اعتقاد براین است که تیمول و کارواکرول با ایجاد کمپلکس با پروتئین های غشاء باکتری فعالیت ضدباکتری خود را اعمال می کنند. یک اثر سینرژیستی برای ترکیب تیمول و کارواکرول نیز مشخص شده است. اسانس آویشن روی باکتری های پاتوژن بویژه استافیلوکوک آرئوس مؤثر است