ارتباط خواب و گروه های سنی مختلف

ارتباط خواب و گروه های سنی مختلف

مطابق دیدگاه طب سنتی هر انسانی در یکی از چهار دوره سنی زیر قرار می گیرد.

1-دوره نمو : که از ابتدای زندگی تا بیست و هشت تا سی سالگی می باشد که مزاج این دوره سنی گرم و تر است.

2-دوره جوانی :40-28 سالگی می باشد که مزاج این دوره گرم و خشک است.

3-دوره کهولت :60-40 سالگی و دارای مزاج سرد و خشک.

4-دوره کهنسالی: از 60سالگی تا پایان عمر که حرارت اصلی و رطوبت اصلی در این دوره به علت تحلیل طی دوران قبلی عمر به حداقل مقدار خود رسیده است. مزاج این گروه سردتر و خشک تر از دوره کهولت می باشد. ليكن به علت ضعف هضم,رطوبات غیر طبیعی و غیر اصلی کشنده مابین اعضای بدنی این گروه افراد تولید می گردد.

خواب تا سن 40سالگی که مزاج گرم دارند, بیشتر از مابقی دوران عمر که مزاج به سردی می گراید, توصیه می شود.چرا که گروه سنی اخیر , از برودت ناشی از خواب زیاد, آسیب می بینند.همچنین قوه مدبره بدن بعد از 40سالگی, در جهت کاستن خواب عمل می کند.لذا خواب زیاد بالای چهل سالگی سنخیت چندانی با سلامتی ندارد.

خواب در دوره نمو به رشد سریع بدن کمک می کند.بنابراین بیشترین مقدار خواب برای این گروه سنی در نظر گرفته می شود.خواب در دوران سالمندی مثل نمو بیشترین فایده را دارد. زیرا سالمندان در سردترین و خشک ترین حالت ممکنه به سر می برند.پس کمترین میزان خواب برای میانسالان و بیشترین آن برای اطفال در شبانه روز توصیه می شود.

خواب به عنوان یک تدبیر سرد و تر کننده در مناطق گرم و خشک بیشتر از سایر مناطق توصیه می گردد تا همین تعدیل مزاج سرزمین های گرم و خشک شود و هم قوای تحلیل رفته در این مناطق تمدید شود.به علاوه به علت میل ارواح و قوا به بیرون بدن, هضم پذیری افراد در مناطق گرم و خشک ضعیف می شود, حال آن که خوابیدن به علت برگرداندن قوا و ارواح به باطن بدن, باعث تقویت دستگاه گوارش می شود.

طبعا خواب ناکافی باعث ایجاد خستگی و در طولانی مدت ضعف جسمانی شده, نهایتا انواع بیماری بر افراد عارض می گردد.خواب طبیعی از دیدگاه طب سنتی عمیق,پیوسته و معتدل المیزان می باشد و باید پس از هضم و شروع منحدرشدن غذا باشد تا از نفخ حتی الامکان جلوگیری شود. از دید حکمای ایرانی خواب معتدل 6تا 10ساعت است.

نتیجه گیری: خواب مناسب در راستای حفظ تندرستی بسیار مهم است,بنابراین خواب از نظر طب سنتی برای افراد در سنین مختلف متفاوت است و این تفاوت از نظر حفظ صحت و پیشگیری از بیماری ها بسیار مهم می باشد.

اهمیت خواب از نظر طب سنتی :

از نظر طب سنتی,خواب آن است که نفس ناطقه, استعمال و به کارگیری حواس را به طور طبیعی ترک کند. خواب رجوع و میل حرارت غریزی به سوی باطن به دلیل نیاز قوا به استراحت است و ترک حرکت نفس به استعمال ظاهر است.

علل اربعه خواب از دیدگاه طب سنتی :

علت مادی: بخار رطوبت معتدل

علت صوری: شکل و مقدار خواب

علت فاعلی: نفس حیوانیه

علت غایی : اجتماع و رجوع قوا به باطن برای طلب استراحت

خواب بخشی از قوه مدبره و طبیعت بدن است و طبیعت کار زائد و بی فایده انجام نمی دهد. خواب تمامی اعمال طبیعی شامل هضم, متابولیسم و دفع سموم را بهبود می بخشد, قوای مغزی را تقویت می کند و موجب تجدید قوای اندام های مختلف و ترمیم بافت های صدمه دیده و بازگرداندن سلامتی به بدن می شود. هضم عروقی غذاها در خواب انجام می شود.لذا همه موجودات به همان علت که بیدارند و فعالیت دارند باید استراحت داشته باشند.

خواب, کارکرد ویژه ای در حفظ سلامتی انسان دارد.از نقطه نظر ابن سینا که ستون خیمه طب سنتی ایران است, پس از ورزش و غذا, تدبیر خواب مهمترین عامل حفظ الصحه در سته ضروریه است و خواب موجب تقویت قوای طبیعی می شود.

زمان خواب و تاثیر آن در جذب و دفع مواد

9تا 11 شب زمان دفع سموم با آنتی اکسیدان هاست که بهتر است بدن در آرامش باشد.

11تا 1 بامداد دفع سموم کبد است که فرد باید در خواب عمیق باشد.

1تا 3 بامداد سم زدایی در کیسه صفراست که بازهم به سکوت نیاز دارد.

3تا5 سم زدایی در ریه

5تا 7 دفع مواد اضافی در روده

7تا9 جذب مواد مغذی است که بهترین زمان صرف صبحانه است.

لذا دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن باعث می شود مواد سمی به خوبی از بدن دفع نشوند.

خواب توصیه شده در مزاج های مختلف

گرم وخشک:6 تا7 ساعت

گرم و تر:6 تا 7 ساعت

سردو تر: حداکثر 8 ساعت

سردو خشک :6 تا 7 ساعت